Πηγή: Cubadebate
To 80% σχεδόν των παιδιών με λευχαιμία στην Κούβα θεραπεύονται από αυτό το είδος καρκίνου, το πιο κοινό στην παιδική ηλικία σε διεθνές επίπεδο, σύμφωνα με τον δόκτορα Σέρχιο Ματσίν, ειδικό αιματολογίας και επικεφαλής της παιδιατρικής κλινικής του Ινστιτούτου Αιματολογίας και Ανοσολογίας (ΙΗΙ). Ο κουβανός γιατρός εξήγησε ότι αυτό το επίτευγμα είναι συγκρίσιμο με αυτά των αναπτυγμένων χωρών, και είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής προσέγγισης του εθνικού συστήματος υγείας.
Διευκρίνισε ακόμα ότι η οξεία λεμφοειδής λευχαιμία (LLA) είναι η πιο συνηθισμένη κακοήθης ασθένεια σε αυτή την ηλικιακή ομάδα και η πρώτη που αντιμετωπίστηκε με πρωτόκολλο που υπογράφηκε από 14 χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Κούβα. Ο ειδικός τόνισε ότι η έρευνα που γίνεται στην Κούβα αποτελεί τμήμα διεθνούς έρευνας που γίνεται από ειδικούς από διάφορες χώρες του κόσμου. Ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής που συμμετέχουν βρίσκονται ακόμα η Αργεντινή, η Χιλή και η Ουρουγουάη, μαζί με χώρες από άλλες ηπείρους, κυρίως από την Ευρώπη.
Από τη δεκαετία του '70 που ξεκίνησε την έρευνα για τη θεραπεία της λευχαιμίας το ινστιτούτο ΙΗΙ έχει εκδόσει διάφορα πρωτόκολλα, το τελευταίο από αυτά το 2009. Το εθνικό δίκτυο θεραπείας κακοηθών αιματολογικών νόσων για παιδιά αποτελείται από επτά ινστιτούτα στη χώρα, δύο από αυτά στην Αβάνα και από ένα στο Πινάρ ντελ Ρίο, στη Βίγια Κλάρα, στο Καμαγκουέι, το Ολγκίν και το Σαντιάγο. Τα διάφορα είδη λευχαιμίας κατηγοριοποιούνται σε δύο μεγάλες ομάδες, τις λεμφοειδείς και τις μη λεμφοειδείς, η πρώτη από τις οποίες, αποκαλούμενη επίσης οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία είναι περισσότερο κοινή στα παιδιά.
Ετησίως γίνεται διάγνωση 70 περίπου περιστατικών λευχαιμίας στην Κούβα, από τα οποία το 75% είναι λεμφοβλαστικές. Όλες έχουν πρόσβαση σε περίθαλψη, με το 70-80% από αυτές μέχρι πλήρη αποθεραπεία, που επιτρέπει στο παιδί να έχει μιαν φυσιολογική ζωή ως ενήλικας, σύμφωνα με τον δρ. Ματσίν.
Η λευχαιμία είναι μια κακοήθης ασθένεια, η οποία συνδέεται με μη ελεγχόμενο πολλαπλασιασμό συγκεκριμένου τύπου κυττάρων του μυελού των οστών που επηρεάζει τη φυσιολογική παραγωγή αίματος (ερυθρών και λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων). Η ασθένεια δεν είναι μεταδοτική, ούτε κληρονομική, ωστόσο υφίσταται γενετική προδιάθεση για κακοήθεις ασθένειες.